ในช่วงแรกๆที่น้องๆมาอยู่โรงพยาบาลชุมชน อาจจะรู้สึกงงๆ ปนเขินๆนิดหน่อยที่ ใครต่อใครเรียกเราว่าหมอใหญ่ ลุงป้า ตายายทั้งหลายที่มาโรงพยาบาลพากันให้ความเคารพน้อง บางคนก็ยกมือไหว้น้อง และเรียกว่าเป็นหมอใหญ่ น้องๆอาจคิดในใจว่าเราเองเป็นเพียงแพทย์พึ่งจบใหม่ เพิ่งออกมาทำงานปีแรก เป็นหมอเด็กๆเท่านั้นไม่ใช่เป็นหมอใหญ่ซะหน่อย แต่ในความเป็นจริงแล้วนะน้องๆ ในสถานที่ไกลๆ อย่างในโรงพยาบาลชุมชนที่น้องอยู่ มีแพทย์อยู่น้อย ชาวบ้านจะให้ความยกย่องพวกเราซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่สาธารณสุขมาก เพราะถือเป็นที่พึ่งที่สำคัญในชีวิต พวกเขาอาจจะเรียกเจ้าหน้าที่ในโรงพยาบาลทุกคนว่าหมอ เรียกพยาบาลว่าหมอ เรียกเจ้าหน้าที่เปล เรียกเจ้าหน้าที่อื่นๆว่าหมอทั้งหมด และเรียกน้องซึ่งเป็นหมอจริงๆซึ่งได้รับปริญญาแพทยศาสตร์บัณฑิตว่า หมอใหญ่ จะเห็นว่าน้องเป็นบุคคลสำคัญมากในโรงพยาบาล และสำคัญมากในชุมชนที่น้องอยู่ น้องลองนึกดูก็ได้ว่าโรงพยาบาลชุมชนของน้องต้องรับผิดชอบคนทั้งอำเภอซึ่งอาจมีจำนวนประชากรถึง หลายหมื่นคน แต่มีหมอใหญ่เพียง 2-3 คนเท่านั้น
ความรับผิดชอบของน้องขณะถูกคนอื่นเรียกว่าหมอใหญ่ ดูจะมากมายจริงๆ ทุกคนล้วนฝากความหวังไว้กับน้องทั้งนั้น และน้องเองต้องรับผิดชอบอย่างเต็มที่ต่อคนไข้ที่น้องรักษา เนื่องจากในโรงพยาบาลเล็กๆ ไม่เหมือนโรงเรียนแพทย์หรือโรงพยาบาลใหญ่ๆ ซึ่งจะมีหมอหลายระดับ ทั้ง นศพ. Extern Intern Resident 1,2,3 และยังมี Staff ,อาจารย์ attending อาจารย์ประจำหน่วยต่างๆอีกต่างหาก ซึ่งจะเป็นผู้รับผิดชอบในระดับที่อยู่สูงกว่าน้อง แต่ในโรงพยาบาลขนาดเล็กๆ พี่อยากจะบอกว่า บางครั้งน้องจะรู้สึกว่า น้องไม่มีที่พึ่งอะไรเลย มีแต่ตัวน้องและความรู้ที่ได้ร่ำเรียนมาเท่านั้น ที่จะเป็นที่พึ่งได้ เพราะน้องต้องรับผิดชอบในการรักษาคนไข้ของน้องอย่างเต็มที่ ไม่มีการ Round ซ้ำ ไม่มีการทวน order, ไม่มีการ off order, ไม่มีการ discuss ทุกอย่างแทบจะเรียกได้ว่าขึ้นอยู่กับน้องแต่เพียงผู้เดียว น้องนึกถึงอะไร และ รักษาอะไรอยู่น้องเป็นผู้เดียวที่รู้และตัดสินใจ ซึ่งในช่วงแรกๆที่น้องยังไม่ชินในความรับผิดชอบนี้ อาจจะรู้สึกว่าตัวเรายังไม่มีความสามารถเพียงพอ ไม่เคยทำ จำไม่ได้ ไม่แน่ใจ และอื่นๆอีกสารพัด น้องอาจรู้สึก frustration ได้ ในยามที่น้องไม่แน่ใจ ไม่รู้จะทำอย่างไร อย่าลืมว่าน้องยังมีที่พึ่งที่สามารถช่วยได้หลายอย่าง
ที่พึ่งประการแรกที่พี่อยากให้น้องนึกถึงเป็นอันดับแรกๆ คือหมอคนอื่นที่อยู่โรงพยาบาลเดียวกับน้อง ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนๆของน้องที่ได้มาใช้ทุนที่เดียวกัน แพทย์ใช้ทุนรุ่นพี่ หรือแม้แต่ผ.อ.โรงพยาบาล ซึ่งพี่ๆเหล่านั้นมักจะมีประสบการณ์ที่มากกว่าน้อง และสามารถเป็นที่ปรึกษาอย่างดีให้น้องได้ พี่ๆในโรงพยาบาลมักจะใจดี น้องๆอาจเข้าไป consult เล่า case ต่างๆให้ฟัง พี่ๆอาจจะไปช่วยดูคนไข้ ไปช่วยน้องทำหัตถการบางอย่างที่น้องไม่มั่นใจได้ ทั้งนี้ทั้งนั้น พี่ว่าขึ้นอยู่กับสัมพันธภาพที่ดีระหว่างพี่ๆน้องๆมากกว่า ถ้าโรงพยาบาลไหน พี่ๆน้องๆหมอ รักใคร่กันดี บรรยากาศจะน่าอยู่เป็นอย่างมาก น้องมีอะไรไม่แน่ใจถามพี่ เรียกพี่ไปดู case ก็ได้ ในทางกลับกัน บางครั้งพี่ๆไม่แน่ใจลืมมาแล้วเพราะจบมานาน อาจหันมา consult น้องก็ได้ เป็นบรรยากาศที่ดี ช่วยกันเรียนรู้ มี case อะไรน่าสนใจ หรือแปลกๆก็เล่าสู่กันฟังก็ได้
