มีตัวอย่างอีกเรื่องหนึ่งที่ได้จากพระพุทธองค์ เกี่ยวกับการไม่ปล่อยใจให้เกิดโทสะเพราะการกระทำคำพูดของผู้อื่นคือพราหมณ์ผู้หนึ่งได้เข้าไปเฝ้าพระบรมศาสดาแล้วด่าว่าพระองค์ พระองค์ทรงถามว่าถ้ามีแขกไปหาถึงบ้านพราหมณ์ จะทำอย่างไรพราหมณ์ก็กราบทูลตอบว่า ก็ต้องต้อนรับเขาด้วยข้าวปลาอาหาร รับสั่งถามว่า ถ้าแขไม่รับของนั้น ของนั้นจะเป็นของใคร พราหมณ์กราบทูลว่าของนี้ต้องเป็นของเจ้าของ พระพุทธองค์จึงรับสิ่งว่า ถ้าเช่นนั้น ไม่ทรงรับคำด่าว่าของพราหมณ์ คำด่าว่านั้นก็ต้องตกเป็นของพราหมณ์นั้น นี่หมายความว่าเราควรหัดคิดว่า ถ้าเขาด่าว่าแล้ว เราไม่รับไม่โกรธ คำด่าว่าทั้งหมดก็จะตกเป็นของเจ้าของ เช่นนี้ แล้ว จะไปรับไปโกรธเมื่อถูกผู้อื่นด่าว่าทำไม
จาก การบริหารทางจิตสำหรับผู้ใหญ่
ของ พระสาสนโสภณ (สุวฑฒโน)
16 เมษายน 2534