ทุกคนมีความรู้อยู่แก่ใจว่าทุกคนเกิดมาแล้วต้องตาย ไม่มีใครเลยสักคนเดียวที่หนีความตายพ้น และทุกคนมีความได้เปรียบอยู่ประการหนึ่งที่มีความรู้นี้ติดตัวติดใจอยู่ แต่แทบทุกคนก็มีความเสียเปรียบอยู่ประการหนึ่ง ที่ไม่เห็นค่า ไม่เห็นประโยชน์ของความรู้นี้ จึงไม่ได้ใส่ใจเท่าที่ควร ปล่อยปละละเลย รู้จึกเหมือนไม่รู้ สิ่งที่เป็นคุณประโยชน์ จึงเป็นเหมือนสิ่งที่ไม่มีค่า
เราจะถูกมฤตยูรุกรานเมื่อไร ที่ไหนเราไม่รู้ หายใจออกครั้งนี้ อาจจะไม่หายใจเข้าอีก เมื่อถึงเวลาจะต้องตาย ไม่มีผู้ใดผัดเพี้ยนได้ ไม่มีผู้ใดช่วยได้ ดังนั้นจงเร่งทำความดี ละความชั่ว ทำใจให้บริสุทธิ์ พังอย่าประมาท !
จาก แสงส่องใจ อันดับที่ 5
ของ สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช
19 กรกฎาคม 2534
