ฉันรักคุณ รักเลือดเนื้อชีัวิตของคุณ รักอย่างเชิดชูบูชา และฉันไม่ประสงค์อะไรนอกจากได้รับรักของคุณ เหตุฉะนั้นฉันไม่ขอรับอะไรที่คุณได้มาซึ่งจะเป็นผลในการทำลายจิตใจของคุณ ความรักของฉันจะต้องไม่ฉุดคุณลงมาเกลือกกลั้วกับสิ่งปฏิกูล มิฉะนั้นรักฉันก็จะเป็นรักที่เห็นแก่ตัว รักอันน่าทุเรศ มันจะเป็นไปได้ละหรือที่เราจะเรียกสิ่งนั้นว่ารักแท้
เงิน ๘๐๐๐ บาท ที่คุณอุตสาห์หามาให้ฉันนั้น คุณได้มาด้วยการสละความซื่อสัตย์สุจริตต่อหน้าที่ ด้วยการสละเกียรติยศของคุณ อรรถขา.. ฉันจะรับมันไว้ได้อย่างไร คุณบอกว่าคุณนำเงินก้อนนั้นซึ่งเต็มไปด้วยราคีมาบูชาความรักของเรา รักบริสุทธิ์ผุดผ่องของเราจะยอมรับบูชาด้วยของที่ได้มาจากบาปของเราหรือ? คุณบอกว่าคุณไม่ได้ทำผิดคิดร้ายอะไร เพียงแต่ว่าได้ละความสัตย์สุจริตในหน้าที่เท่านั้น
ยอดรักขา ฉันคิดว่าคุณกำลังจะหลงทางไป คุณดูแลความสัตย์สุจริตในแง่ใดเล่า จึงเห็นไปว่าเป็นสิ่งกระจิ๋วหลิวนิดเดียว จนคุณเองก็รู้สึกว่าไม่ได้ทำผิดคิดร้ายอะไร ฉันนึกออกแล้วว่าคุณดูแลความสุจริตในแง่ไหน คุณบอกฉันว่าใครๆเขาก็ทำกันทั้งนั้น ใครๆเขาก็ประพฤติกันทั้งนั้น ดังนั้นคุณจึงไม่เห็นประหลาด
อรรถขา ถ้าทุกคนในโลกนี้ได้ร่ำรวยขึ้น เพราะประพฤติเป็นโจรไปกันหมด ยอดรักของฉันจงเป็นกระยาจกไปแต่ผู้เดียวเถิด ถ้ามันจะทำให้คุณเป็นสัมมาชนต่อไปได้ ถ้าทุกคนจะได้ราชบัลลังค์ ประพฤติดเป็นผู้ร้ายฆ่าคนกันไปหมด ยอดรักของฉันก็จงยอมเป็นคนเข็ญใจไปแต่ผู้เดียวเถิด
จาก: ตอนหนึ่งในหนังสือ เรื่องสั้น “แม่ยอดยุพดี” ในหนังสือรวมเรื่องสั้นชุด “ขอแรงหน่อยเถอะ”
ของ: ศรีบูรพา
ฝากเว็บ โรงพยาบาลโพนทรายด้วยนะครับ http://www.phonsaihos.com/
ขอบคุณครับ