(แค่) บันทึกของหมอคนหนึ่ง

….ในทันทีทันใดนั้นเอง ครูก็เอามือไปปัดโดน ขวดนมแตกดังโครมลงในอ่างล้ามมือ ครั้นแล้ว ครูเรียกนักเรียนทุกคนมาที่อ่างล้างมือ แล้วบอกนักเรียนทุกคนดูที่ขวดนมที่แตกกระจัด กระจายอยู่ แล้วพูดว่า “เธอจงมองดูให้ดี ฉัน ต้องการให้เธอทุก คนจำบทเรียนนี้ไว้ตลอดชีวิต ของเธอ นมไม่มีเหลืออยู่เลย เธอจะเห็นว่ามันไหล ลงท่อหมดแล้ว เธอจะร้องเอะอะโวยวายหรือ จะเสียอกเสียใจขนาดไหนก็ตาม ก็ไม่สามารถ นำมันคืนมาได้ แม้แต่หยดเดียว แต่ถ้าเราใช้สติ ปัญญาเล็กน้อยนมอาจจะไม่หก แต่ตอนนี้มันสายไปเสียแล้ว มีทางเดียวที่เราควรกระทำคือ ถือว่ามันสูญสิ้นไปแล้ว ลืมมันเสีย แล้วหาทางแก้ไขหรือถ้าแก้ไม่ได้ก็ทำอย่างอื่นต่อไป เพราะฉะนั้นอย่าร้องไห้เพราะนมหก…..

จาก วิธีชนะทุกข์และสร้างสุข
ของ . . . → Read More: อย่าร้องไห้เพราะนมหก

ภิกษุนั้นตอบว่า “ผู้มีอายุ พระผู้มีพระภาคเจ้าย่อมทรงสั่งสอนว่าให้ปล่อยให้วาง ทั้งข้างหน้า ข้างหลัง และท่ามกลาง มิให้ติดอยู่ในอารณ์อันเป็นอดีต อนาคตและปัจจุบัน อารมณ์ที่พอใจหรือไม่พอใจอันใดเกิดขึ้น จงปล่อย จงวางให้เป็นกองๆไว้ณ.ที่นั้น อย่านำมาเก็บไว้ แบกไว้ ใครด่าว่าเราบนบก จงกองคำด่านั้นไว้บนบก อย่านำติดไปในน้ำด้วย เขาด่าว่าเราในน้ำ จงกองคำด่านั้นไว้ในน้ำ อย่านำติดมาบนบก หรือเขาด่าว่าเราในเมือง จงกองไว้ในเมือง อย่านำติดมาจนถึงเชตวนารามนี้”

จาก: ใต้ร่มกาสาวพัสตร์ หน้า 42

ของ: . . . → Read More: จงปล่อย จงวาง

ฉันรักคุณ รักเลือดเนื้อชีัวิตของคุณ รักอย่างเชิดชูบูชา และฉันไม่ประสงค์อะไรนอกจากได้รับรักของคุณ เหตุฉะนั้นฉันไม่ขอรับอะไรที่คุณได้มาซึ่งจะเป็นผลในการทำลายจิตใจของคุณ ความรักของฉันจะต้องไม่ฉุดคุณลงมาเกลือกกลั้วกับสิ่งปฏิกูล มิฉะนั้นรักฉันก็จะเป็นรักที่เห็นแก่ตัว รักอันน่าทุเรศ มันจะเป็นไปได้ละหรือที่เราจะเรียกสิ่งนั้นว่ารักแท้

เงิน ๘๐๐๐ บาท ที่คุณอุตสาห์หามาให้ฉันนั้น คุณได้มาด้วยการสละความซื่อสัตย์สุจริตต่อหน้าที่ ด้วยการสละเกียรติยศของคุณ อรรถขา.. ฉันจะรับมันไว้ได้อย่างไร คุณบอกว่าคุณนำเงินก้อนนั้นซึ่งเต็มไปด้วยราคีมาบูชาความรักของเรา รักบริสุทธิ์ผุดผ่องของเราจะยอมรับบูชาด้วยของที่ได้มาจากบาปของเราหรือ? คุณบอกว่าคุณไม่ได้ทำผิดคิดร้ายอะไร เพียงแต่ว่าได้ละความสัตย์สุจริตในหน้าที่เท่านั้น

ยอดรักขา ฉันคิดว่าคุณกำลังจะหลงทางไป คุณดูแลความสัตย์สุจริตในแง่ใดเล่า จึงเห็นไปว่าเป็นสิ่งกระจิ๋วหลิวนิดเดียว จนคุณเองก็รู้สึกว่าไม่ได้ทำผิดคิดร้ายอะไร ฉันนึกออกแล้วว่าคุณดูแลความสุจริตในแง่ไหน คุณบอกฉันว่าใครๆเขาก็ทำกันทั้งนั้น ใครๆเขาก็ประพฤติกันทั้งนั้น ดังนั้นคุณจึงไม่เห็นประหลาด

อรรถขา ถ้าทุกคนในโลกนี้ได้ร่ำรวยขึ้น เพราะประพฤติเป็นโจรไปกันหมด ยอดรักของฉันจงเป็นกระยาจกไปแต่ผู้เดียวเถิด ถ้ามันจะทำให้คุณเป็นสัมมาชนต่อไปได้ ถ้าทุกคนจะได้ราชบัลลังค์ ประพฤติดเป็นผู้ร้ายฆ่าคนกันไปหมด ยอดรักของฉันก็จงยอมเป็นคนเข็ญใจไปแต่ผู้เดียวเถิด

จาก: ตอนหนึ่งในหนังสือ เรื่องสั้น “แม่ยอดยุพดี” ในหนังสือรวมเรื่องสั้นชุด . . . → Read More: บูชาความรัก